Akcent włoski
W języku polskim akcent jest stały i pada zwykle na przedostatnią sylabę. Natomiast, jeśli chodzi o język włoski, to akcent wyrazowy jest ruchomy. Oznacza to, że może on padać na różne sylaby: przedostatnią, ostatnia, pierwszą.
W języku włoskim jedynie w przypadku słów akcentowanych na ostatnia sylabę, akcent zaznaczany jest graficznie. Do słów, w których występuje akcent graficzny należą między innymi nazwy dni tygodnia:
| lunedì (poniedziałek), martedì (wtorek), mercoledì (środa), giovedì (czwartek), itd. |
Przykładami innych słów akcentowanych we włoskim na ostatnią sylabę są: papà (tata), città (miasto).
Inne przypadki w języku włoski to:
- akcent na przedostatnią sylabę, tak jak w języku polskim: matita (ołówek), funzione (funkcja);
- akcent na trzecią sylabę od końca: cantabile (śpiewnie), grammatica (gramatyka).
- akcenty na ostatnią literę słów jednosylabowych: più (więcej, już), può (może).
W języku włoskim istnieją wyrazy, które choć brzmią tak samo, mają zupełnie inne znaczenie. Takie słowa nazywamy homonimami. W celu rozróżnienia ich pisowni stosuje sie akcenty:
| sì (tak) - si (się); sè (sobie) - se (jeśli); dà (daje) - da (od, do); lì (tam) - li (ich); là (tam) - la (ją); è (jest) - e (i). |
Uwaga! W każdym slowniku znajdziemy dokładne oznaczenia akcentu przypadającego na sylabę (zazwyczaj zaznaczany za pomocą apostrofu).
Autor Tekstu: Natalia Rzepka