Wymowa włoska

W związku z tym, że wymowa włoska jest w miarę podobna do polskiej, znając kilka podstawowych zasadach można już sprawnie przeczytać niemalże każdy wyraz.

Istnieje jednak kilka problematycznych liter, które przedstawiamy poniżej:

Spółgłoski:
W języku włoskim spółgłoski wymawia się tak samo jak w języku polskim. Jedynie kiedy występują po dwie razem należy je wymawiać dłużej: latte / latte/ - mleko

Wymowa włoskich spółgłosek jest uzależniona od liter, które im bezpośrednio towarzyszą, dotyczy to głosek:

C, ci, ce, g, gi, ge, chi, ghi, ghe, gn, gli, Sc oraz s i z

A oto przykłady wymowy:

• Spółgłoskę "c" wymawiamy:



- przed "e" oraz "i" jak polskie [cz], np.: cenare (jeść kolację), cinema (kino), cipolla (cebula); - przed innymi samogłoskami wymawiane jest jak polskie [k],np.:  camera (pokój), cattivo (zły), coniglio (królik), cotto (gotowany), cucinare (gotować), cucina (kuchnia).

• Głoskę „che”: jak polskie [ke] np: foche /foke/

• Głoskę „chi”: jak polskie [ki]: chiasso /kiasso/ - hałas, chiudere /kiudere/ - zamykać, chiuso /kiuzo/

• Spółgłoskę "g" wymawia się:



- przed "e" oraz "i" jak polskie [dż], np.: gemelli (bliźniacy), giorno (dzień) /dżiorno/, gelati (lody), gioia (radość) /dżioja/; - przed innymi samogłoskami jak polskie [g], np.: figurare (figurować), figura (figura), gobbo (garbaty), gonna (spódnica).

• Spółgłoskę "s" wymawiana jest:

W przypadku, kiedy litera s znajduje się na początku wyrazu, to następująca po niej spółgłoska staje się dźwięczna . Podczas wymawiania można poczuć wtedy wibracje w krtani. Co więcej, również sama litera s może się udźwięczniać i wymawiana jest jak litera /z/:

- przed dowolną spółgłoską dźwięczną wymawiamy jak polskie [z], np.: sbagliare /zbaliare/ (mylić się), sbaglio  / zbalio/ (błąd), svago /zwago/ (rozrywka), sviluppo /zwiluppo/ (rozwój), sgabello /zgabello/ (stołek), sgarbato  /zgarbato/   (nieuprzejmy), Sloveno  /zloweno/ (Słowianin), slavato /zlawato/ (wyblakły) - między dwiema samogłoskami również wymawiana jest jak polskie [z], np.: paese   /paeze/    - kraj, casa  /kaza/   -dom; cosa   /koza/  -rzecz pesente  /pezante/ -ciężkie - jak polskie [s] w pozostałych przypadkach. scuola  /skłola/  -szkoła spina   /spina/  -kolec stile   /stile/   -styl

• Dyftong (zestawienie dwóch liter) "sc" wymawia się:



- przed samogłoskami "e" oraz "i" jak polskie [sz], np.:  sciame (rój), sciare (jeździć na nartach), scegliere (wybierać), scena (scena) - jak polskie [sk] w pozostałych przypadkach, np.:  scabbia (świerzb), scuola (szkoła),  scadenza (termin ważności), scodella (miska)

• Spółgłoska "z" wymawiana jest:



- jak [dz], zwykle na początku wyrazu, np.:  zoccolo (kopyto), zaino (plecak),  zia (ciocia), zio (wujek) - jak [dz] między dwiema samogłoskami, np.:  azalea (azalia), azienda (firma) - jak [c], gdy jest podwojona, np.: pizza (pizza), piazza (plac), palazzo (pałac); - jak [c], gdy występuje przed "i", np.: grazioso (wdzięczny), paziente (cierpliwy).

• Dyftong "qu" jest wymawiany jak [kł],
  np.: questa (ta), questo (ten), quadro (obraz), quaderno (zeszyt).

• Spółgłoska "h" nie jest wymawiana w języku włoskim. Nie odpowiada jej żaden dźwięk. (mówi się o niej, że jest niema)



np. ho [o] – mam hanno  /anno/- mają Używa się ją w celu zachowania twardej wymowy między spógłoskami "c" i "g", np.:  chiamare (wołać) - czytane: kiamare, chiasso (hałas)- czytane: kiasso, ghiaccio (lód) - czytane: giaczczio,   ghiandaia (sójka) czyt.: giandaja Warto pamiętać, że litera h występuje także przy odmianie czasownika: avere (mieć). np. hai /ai/- masz i zgodnie z powyższą regułą także wówczas nie jest wymawiana.

• Zestawienie "gn" wymawia się jako [ń],
  np.: ogni (każdy) - czyt.: oni, ognuno (każdy)- czyt.: oniuno, prugna (śliwka) - czyt.: prunia, bagno (łazienka) – czyt.: banio

Dla Polaków całkowicie obcy, spośród dźwięków języka włoskiego jest dźwięk, który zapisujemy: „gli” i który występuje np. w słowach:

meglio /melio/ – lepiej , będący bardzo miękkim l migliaio /miliajo/ - około tysiąca, będący bardzo miękkim l maglietta  /malietta/  - koszulka migliorare /miliorare/ - ulepszać moglie  /molie/  - żona maglione /maglione/ - sweter

• Ostatnią głoska, która może przysporzyć problemów jest głoska K.



głoskę K możemy w języku włoskim  zapisać na 3 sposoby: c: crudo /krudo/- twardy cane /kane/  - pies chi, che:  chiesa[ kiesa]- kosciół qu: quaderno [kładerno] – zeszyt