Akcent włoski

W języku polskim akcent jest stały i pada zwykle na przedostatnią sylabę. Natomiast, jeśli chodzi o język włoski, to  akcent wyrazowy jest ruchomy. Oznacza to, że może on padać na różne sylaby: przedostatnią, ostatnia, pierwszą.

W języku włoskim jedynie w przypadku słów akcentowanych na ostatnia sylabę, akcent zaznaczany jest graficznie. Do słów, w których występuje akcent graficzny należą między innymi nazwy dni tygodnia:

lunedì (poniedziałek), martedì (wtorek), mercoledì (środa), giovedì (czwartek), itd.

Przykładami innych słów akcentowanych we włoskim na ostatnią sylabę są: papà (tata), città (miasto).

Inne przypadki w języku włoski to:

- akcent na przedostatnią sylabę, tak jak w języku polskim: matita (ołówek), funzione (funkcja);

- akcent na trzecią sylabę od końca: cantabile (śpiewnie), grammatica (gramatyka).

- akcenty na ostatnią literę słów jednosylabowych: più (więcej, już), può (może).

W języku włoskim istnieją wyrazy, które choć brzmią tak samo, mają zupełnie inne znaczenie. Takie słowa nazywamy homonimami. W celu rozróżnienia ich pisowni stosuje sie akcenty:

sì (tak) - si (się); sè (sobie) - se (jeśli); dà (daje) - da (od, do); lì (tam) - li (ich); là (tam) - la (ją); è (jest) - e (i).

Uwaga! W każdym slowniku znajdziemy dokładne oznaczenia akcentu przypadającego na sylabę (zazwyczaj zaznaczany za pomocą apostrofu).

Autor Tekstu: Natalia Rzepka